Bij de coach: "Wat zou je willen dat er gebeurt?"

https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/bij-de-coach-wat-zou-je-willen-dat-er-gebeurt/

Maarten is nog geen jaar aan het werk als trainee bij een grote multinational, maar ziet nu al bijna dagelijks sterretjes van vermoeidheid: ‘Ik voel me uitgedoofd.’ Aan zijn leidinggevende heeft hij gevraagd of hij niet eens met een jobcoach kan gaan praten.

Eenmaal bij mij op de bank blijkt dat Maarten er inmiddels aan twijfelt of dit werk wel bij hem past. ‘Welke stappen moet ik nemen om me weer “aan” te voelen, zoals toen ik begon?’ vraagt hij zich af. 

Aan zijn werkgever ligt het niet, vindt hij: die heeft hem als groot talent binnengehaald en heeft er alle vertrouwen in dat Maarten, ook al is hij nog maar begin twintig, snel kan doorgroeien in het bedrijf. Niet voor niets kreeg hij vrijwel meteen een team van vijftien mensen onder zich.

Maarten had er destijds veel zin in: leidinggeven, veel zeggenschap hebben, bijdragen aan de groei van het bedrijf en goed verdienen. En nu hij het er zo over heeft, trekt hem dat nog steeds aan.

Alleen: die collega’s! Die halen deadlines niet, klagen en morren. Maarten gaat daardoor zelf maar aan de slag; elke dag en elk weekend maakt hij overuren. Hij moet dit kunnen, vindt hij.

Niet in de laatste plaats omdat ‘topfuncties’ zoals hij het noemt, in de familie zitten: zijn broer is advocaat en zijn zus is chirurg. Samen stellen we vast dat hij niet zozeer een andere baan wil, maar wel iets wil veranderen aan de wisselwerking met zijn team.

Anders contact maken
Na een aantal sessies zijn we erachter dat Maarten een bepaald beeld heeft van leidinggeven, namelijk: mensen vertellen wat ze moeten doen. En dat dat niet werkt. Met een spottend lachje concludeert hij: ‘Ik kan dus gewoon niet leidinggeven.’

Ik leg hem uit dat hij waarschijnlijk op een ‘directieve’ manier bezig is zijn werknemers aan te sturen en dat een meer ‘mensgerichte’ manier, waarbij de relatie met de werknemer voorop staat, wellicht beter bij hem en zijn team past.

Ik laat hem kennismaken met een methode die hem kan helpen op een effectieve manier contact te maken met zijn team: Clean Language. Het uitgangspunt daarvan is dat je de ander zo open mogelijk vraagt een mogelijke uitkomst te onderzoeken en wat hij of zij graag wil doen.

Bijvoorbeeld met de vraag: ‘Wat zou je willen dat er gebeurt?’ Daarmee kan Maarten voorkomen hij in de rol van slachtoffer of redder schiet (‘Dan doe ik het zelf wel’) en zo overbelast raakt. Ik geef hem een set vragen mee zodat hij zich in de Clean Language methodiek kan verdiepen.

Goede gesprekken

‘Ik sta weer aan,’ zegt Maarten als ik hem na twee weken terugzie. Hij had de methode uitgeprobeerd, onder andere bij een werknemer met rugpijn.

In de eerste instantie zag hij dat als een smoesje en wilde hij hem al geïrriteerd werk uit handen nemen. Maar toen hij vroeg: ‘Wat zou je willen dat er gebeurt?’ bleek de uitkomst alleen een andere bureaustoel en een paar dagen vrij te zijn.

Bij een werknemer die op die vraag ‘Weet ik niet’ antwoordde, wist Maarten er ‘Wat is er voor nodig om het wel te weten?’ uit te persen. ‘Niet makkelijk,’ vond hij. ‘Maar het leverde goede gesprekken op. Mensen blijken veel meer bereid te zijn een tandje bij te zetten dan ik dacht. Ik heb niet meer in het weekend hoeven werken.’

Na zes sessies durft Maarten voorzichtig te concluderen dat er geen reden meer is om te twijfelen aan zijn baan of aan zijn vermogen om leiding te geven. ‘En ik sta er inmiddels om bekend dat ik van die moeilijke vragen stel,’ zegt hij lachend. ‘Maar dat vindt niemand erg.’

Door de juiste vragen te stellen, helpt een coach cliënten verder in hun ontwikkeling. In deze aflevering vertelt Wouter Rikmans over zijn gesprek met Maarten (24) en de vraag die voor een doorbraak zorgde. Coach Wouter Rikmans helpt mensen met systemische aanpak bij het verbeteren van hun vaardigheden.

https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/bij-de-coach-wat-zou-je-willen-dat-er-gebeurt/